1
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
435
Okunma
Müzeyyen’e derdimi anlatmaya
alfabem yetmiyordu.
Devşirme bir acı da değildi ki
çarpık bir nizamla konuşayım.
Kaynaksızca sustum bundan ötürü.
Kayda değer acıları yoğurdum
elem günlerinde
Sesim,
sessizliğin sekizinci notası,
Alfabenin son karakteri oluverdi.
Taşıdı kendini paysız bir yalnızlık avlusuna.
Avlu
boştu.
Boşluk
bir garip sarhoşluktu.
Bütün bedenimi saran...
5.0
100% (5)
Cevap Yaz