gıpta ediyorum artık
uçurum sahillerime
atıp kurtulmak derdindeyim
peş parada etse hani
bu can
o da etmiyor ki
ardında kimse ağlamaz ki
ölüm bile fayda sağlamıyor

oysa...
çok geçtim
pencere kenarlarına
aşağı bakıp bakıp
seyre dalıyordum
yükseklik korkumu
düşsem
hiç kalkamazsam
ve kimse görmeden
ruh haznemi boşalt-sam
bedenimden
fayda verir mi ki
acınası bana
zannetmiyorum
çünkü
kuşlar göçeli çok oldu bende
hele mevsimler
çoktan uyumuşlar
kış masalına.
aşk ya ona ne demeli
o hiç kapımı çalmadı bile
pencereme sinmedi
perdeleri bile çektim
içeriye giren hiç bir bakış olmadı
sanki yükseklik korkumu yaşıyorum

şu ölüm
tez gelse
ne olacak ki
herkes mutlu olacak
ben de elbet.
zaten
kimsenin umurunda bile değilim
yalnız başıma kapatacağım
biliyorum gözlerimi
yapacak da bir şey yok
uzak olacak göz bebeklerimiz, elbet
kapalı duracak yaşam öyküsü ile
mecburen
papatyayı seveceğim
gülü koklayacağım
verilen suyu içeceğim
üzerime atılmış örtü ile
mecburen ısınacağım
başımın altına konulan yastıkla
elbet uyuyacağım
buna ben mecburum
eğer ölürsem
bunlara da katlanmak zorundayım
çünkü ölümden sonraki servetim
sevgim
mutluluğum
hayallerim
ne bileyim
para
mülk olmayacak
olacak olan
biraz bez
biraz toprak
bir ikili dikili taş
üzerime de ekili
papatya ve güller
başka da bir şey yok
kimse de olmayacak yanımda
akıllarına geldiğim zaman
bir anarlar o kadar
başkada bir şey yok
ölmek
aslında çok güzel bir şey
işte ben de ölümü bekleyen
dış görünüşü artık bozuk
yüzü asık
gözleri hasret
ömrü beyhude
yaşıyorum işte kendi halimde
ölümü ölmeyi istiyorum
kendi dertlerimle baş edemiyorum
korkuyorum
yalan da değil hani
neyse
düştük işte bir yaşama
yaşayacağız artık mecbur
ölümle bir olana kadar.....


#Peryasız