ne kadar gerçekçi olabilirdi
göz kapaklarımın dikildiği tavan
küstah bir beton yığını işte
ne anlatabilirdi...

sanırım biraz fazla yüklendim
içimden tutup kaldırdığım
alfabetik bir nizamla aldığım soluk
kümbet biçiminde iç çektim şimdi
kürsünün altında ``ki`` harfini yazma şeklini hep unutmuşumdur
bu sefer bakmayacağım tekrar nasıl kullanıldığına
unutmaya alışmışım
ne kadar gerçekçi olabilirdi...

ilk defa tırnak işareti kullandım
önceden düşünmüştüm noktalama işaretlerinin insan zihnini sınırlayıcı olduğunu
ve hiç bir şiirimde kullanmadığımı
üç nokta hariç
ne kadar önemli olabilir ki bilgisizliğim
tekrar öğrenirim
unutmak ayıp mı
yine öğrenirim...

sona doğru yaklaştığını hissediyorum tahammülün
dayanılmaz bir sitemin doğuşu
göçebe gözlerinizden tüten bir küçümseme
bir alay
bunu görmek için yaşamayı isterdim
çünkü küçülmek için yaratılmıştır insan
küçülebildiği kadar
bunu görmek...

görmek dedim de
uzağı göremiyorum biliyor musun makas böceği
ben uzağı göremedikçe her şey uzaklaşıyor
peşinden koşarken düşüyor ve dizlerimi kanatıyorum
kollarıma siliyorum burnumu
tok günlerde ağlıyor
aç günlerde gülüyorum
bir de büyüyorum sanki gitgide
asma yapraklarının arasında
ne kadar gerçekçi olabilirdi...


can-i