Serseri rüzgarlar
Çekip alıyor beni
Içine içine 
Kıvrılıyorum
Bir bütünün ayrışması

Bir iç özlem
Çok yönlü
Kendime olan özlemim
Kendimi satırların arasına
Bırakıyorum

Dalga dalga
Yayılan sert rüzgarlar
Umursamıyorum umursamazlığıma
Demleniyorum serin serin

Bir anda
Renkli ışıklar saçılıyor
Gecenin karanlığına
Çaldığım kapıdan yine ses yok
Adım adım
Uzaklaşıyorum kendimden

Hayat çok kısa 
Bir kelebeğin ömrü kadar
Sert rüzgarlar
Denizin dalgası gibi
Geçti artık
Dedikten sonra
Hiç geçmeyen 
Acılar var hayatımda

İnsan kendi içinde
Defalarca 
Dağılıp parçalanıyor
Ne bir ses, ne bir nefes
Yine de...
Endişeye mahal vermiyorum

Hangi cümleyi
Nerde, nasıl ?
Kuracağımı ben bilmiyorum
Bir benzeri olmayan
Bir cümle yok
Hem en sessiz
En karanlık zamanda
Tükettiğim zaman boşuna



Sevay





Şiirimi güne taşıyan sayın site yöneticilerine vede şair dostlarıma çok teşekkür ederim. Saygılarımla,sevgiler güzel yüreğinize...