""Bedenimin her zerresinde
Duruyorken parmak izin
İsmini b’ağır ç’ağır yazmışken sin yerime
Aşk denen suç aletin
Gözlerimin iri’sine
Kirpiklerimle teğellenip işlenmişken eşgâlin
Ve
Yeterliyken deliliği delillerimin
Biliyorum
Yine meçhûl kalacak
Sen’li fâlim""






Uykularımın en demli deminde
Kapılarımı isâbetsiz münâsebetsiz tekmeleyen
Esrik arsız Poyraz

Penceremin
Çivisi çıkmış
Kuşkonmaz ahşap pervâzını yumruklayan
Çilentili ılgıt bir bârân-ı nehâr

Uzu ince endâmıyla
Çiçekli basma fistanını
İşveli cilveli savurarak arz-ı azmâna
Benden
Senden
Bizden giden
Gamsız nevbahar

İsminin her harfi
Vurdukça yâdımın sırça verândasına
Bırakmadan hâcet terennüm ve telâfûza
Kıtlıkkıran soluğumda
En solumda
En sonumda
Ağlak sızlak uyanan
Canhırâş yâre-i yâr






Kargıyla avlanıp
Paslı tırmıklarla toplandı nücûm
Esmer döşünden gecelerimin
Avuçlarıma parmak uçlarınla çizdiğin
Ülkemin afitâbî semâsından
Göçtü gitti kırılgançlıklar

Saçlarına uçurtmalar bağladığım umutlarım da
Terketti beni
Bâri sen
Bir şiirlik daha kal bende
Gözlerime düşecek
Son cemreyi
Bekle






Bilmiyorum
Kaç mevsim düştü
Kör gözlü Güzler’e beşik kerten ömrümden
Bekliyorum
Söyle Sevgili
Yalnızlığımı kaç sensizlik geçtiğinde
Biçtiğinde orta yerinden tamlığımı
Yanımda olacaksın
Yarımlığımda k’alacaksın






Çok kullanılmış
Anlaşılmamış
Irgalanmış
Düğümlü kelimelerimi bırakıyorum
Yastığının sağ köşesine

Lâfazân
Çaçaron suskularımı
Komidinin alt çekmecesine

Ve

Camlarında unuttuğum uykulu gözlerimi
Uçlarından öptüğüm
Kısa hırpânî kirpiklerinin
En dip yerine

Ki

Kırdım bütün avuncaklarımı

Sen kadar
Avutmuyor artık hiçbirşey beni









-Git
Demek kolay da
Gitmek
K’olay mı sandın-