Bilemezsin cancağızım ,
Gönül bahçesine söz geçiremezsin ,
Açma dersin açar,
Hem öyle bir açar ki ,
Her yaprağından anılar sızar.
Bir kokuda , bir naif dokunuşta irkilir acıyanların ,
Bir güzellikten nasıl yanar böyle canın ?
Kök salmışsa gönüle bahar renkli sevdalar ,
Gözlerini kapasan da , kokusunda yaşayanlar var.

Gelemem cancağızım ,
Susasa ömrüm ömrüne yada sesine ,
Bir kere daha dinlemek istesem seni sessizce ,
En yakınında, bir adım uzağında olsam ellerine ,
Tutamam , bir kere daha gözlerine öyle bakamam .
Sen anlarsın bu acının anlamsız tadını ,
Bilirsin yokluğun içinde yeşeren ümitleri ,
Bilirsin can attıklarını , canından atmanın elemini ,
Bilirsin kara sevdam , bilirsin gelememenin acizliğini .

Olmuyor cancağızım,
Ne var ki dilin döktüklerini, gönül süpürüyor ,
Düşünüyorum bir sevda nasıl susuz yeşerebiliyor ?
Bir şiir yazılmadan nasıl okunur ?
Veya dalmadan uykuya nasıl rüya görülür ?
Anlatırmısın bana sahi , yokken nasıl var olunur ?
Nasıl bunca mesafeye inat sevdanın kokusu duyulur ?
Bilsem bir sensizliğe nasıl kafa tutulur ?

Korkuyorum cancağızım ,
Bilsen ah bilsen elim yüreğimde gün sayıyorum,
Gecenin ayazında sana yazıyor ,
Isıtamadığın buz kesen ellerime ağlıyorum ,
Hatta bazen yanımdasın sanıyor sana dert yanıyorum ,
Ah o an sevdam o an ...
Yokluğunun yüzüme bir tokat gibi çarptığı ,
Yalnızlığımı en derinden hissettiğim an ,
Yanıyorum ,
Dumanım dahi yok öyle kimsesizce yanıyorum ki ;
Binbir acıya bulanıp , olduğum yerde kalıyorum ,
Gelmeme ihtimaline sancılanıyorum ,
En acısı da boğulduğum göz yaşlarımı kendim siliyorum ,
Biliyormusun ?
Aslında ben seni çok özlüyorum .