sessizlik her zaman var
şimdi bir belirsizlik hüküm sürüyor
kara bakışları maviye döndüremeyiz
iyisi mi dön de güneşim yüzünü yüzümüze
en güzel en özgür şarkını söyle
bir uçtan diğer ucuna ulaşsın
hem yerin hem göğün


bulanık havaları sevmiyorum
mümkün müdür söyle
kabul olması dualarımın
güzel bir birleşme istiyorum
bütün kutupları bir yöne çevirecek
göğün yeri
yerin göğü sevdiği
dinlendiği
tanrı sözünün


güneşi bol odamda düşündüm
şiirde güneş gören oda nasıldır
sehpasında nasıl durur kız güzeli
pencere önünde kaktüs çiçekleriyle
nasıl dinler sokağı
yoldan geçerken patatesçi soğancı
çocuk sesleri karışırken
homurtulu araç seslerine
ve bir araç kornosu
kime çalar kimbilir
bütün odalar benim odam gibi
bunaltacak kadar
güneşli midir


gözleri mavi midir şiirin
mavi bakarken
batmaya kollarını sıvamışken güneş


saymıyorum araç seslerini
satıcıları
sessizliği kim bozar


12. 08. 2017 / Nazik Gülünay

En vurdum duymaz anlarımda
Yaşarım seni en acımasız dünyanın
Kopmak bilmez, yitmek bilmez
Bir tutkudur beni düşündüren

Anlatsam sayfalara dökülmez kalemim
Yürüsem çekmez yükümü yollar adımlarımın
Ne olduğumu kim olduğumu
Seninle düşünüyorum yeni baştan..

Nazmi Şenusta