gülmeyi sen unutturdun bana
göz yaşlarım senin yadigârın
ben gamlı hazan, sense bahar
şarkısını söyletmeyin bana şimdi
tutamam kendimi ağlarım



şimdiye dek hep ot gibi yaşadım
şamar oğlanı oldum yaptırımların
gururum kırıldı
vefasızlığın en alasına katlandım
sanıyorum duygularımı içime gömdüm
varlığımın sebebini kavrayamadım



kendim ettim kendim buldum
bir takım şeyleri kafamdan atamadım
bir cenneti gördüm
kapanmaya ramak kalmış gözlerimle
bir cehennemi yaşadım
ar namus belası kesilmiş hislerimle



kör düğüm oldu kalbim
aciz kaldım
güvenimi kaybettim
kendi kendimden utandım



atı alan Üsküdar’ı geçmiş
ben hala sayıyorum yerim de
dimağım
allak bulak oldu
zorlandım



hala yanıtsız duruyor kafamda ki sorular
hala boş dönüyor salıncaklar
bir hengame ki
mahsur kaldım
duyulmuyor vaveylalar




yandım anam yandım
amansız kaldım
lütfen imdadıma yetişin
sevdalar,aşklar
kardeşler,dostlar
imdadıma yetişin
ne olduğunu
ne bittiğini
anlayamadım