düşünsene dostum
sen bir şiirsin
bense seni koynunda saklayan bir ırmağım

gecenin bir karanlığında
bir yıldızın peşine düşüyorsun
yıldız uzaklaştıkça
sen de uzaklaşıyorsun
gök mavi oldukça
sen de mavi oluyorsun
içimden sana sarılıyorum
gölgen düşüyor göğsüme
göğsümde ıllegal bir şiir ağlıyor
bense hala karanlıktaki yıldızın peşinden gidiyorum

düşünsene dostum
sen sıcak bir somun ekmeğisin
bense tandır ateşiyim
bir gelinin elindeki kınayım
sense kızıl bir karanfilsin
göğsümde şiir gibi kokuyorsun

seni hep gitme vakitlerinde gördüm
kalmaya geldiğin zamanlarda oldu
kaldığın zamanlarda
ama en çok gittiğin zamanlarda sevdim seni
adın hiç kokusu geçmeyen bir çiçek gibi
yıllarca düşlerimde yaşıyorsun
hatta ömrümce
insanlığın ömrü boyunca

adresi belirsiz bir yolun sonuna gelmiş gibiyim
taş kadar katı bakıyorum hayata
insanlık üzerimden geçiyor
ne vakit kalabalığa karıştın
ne vakit gözlerin ağlamaklı oldu
ne vakit bizsiz kaldın bilmiyorum

düşünsene dostum
sen gözümden süzülen yaş
bense şakaklarıma dokunmaya korktuğum ellerindim.


İbrahim Dalkılıç

27.09.2018
17.25 izmir