Her yeni gün içinde güzellikle geliyor
Güneşin batışıyla o gün mâzi oluyor
Rahmetin gölgesinde hazineler doluyor
Sonsuzluğa uzanan gün sermaye ekliyor

Günler aylar geceler birer nimet aslında
Huzur, sevinç, mutluluk bir nihavent faslında
Yaşanılan her gün de fâni dünyaya vedâ
Sonsuzluğa uzanan ruh bedeni paklıyor

Hayatın tâcı sevgi kevseri andırıyor
Sevgiler gönülleri huzura kandırıyor
Aşkın sonsuz menbağı yüreği yandırıyor
Sonsuzluğa uzanan aşk seveni aklıyor

Kıymeti bilinince hayat nevbahar gibi
Muhabbetle dolu kâlp tıpkı lâlezâr gibi
Cennetvâri iklimi âşıklar sezer gibi
Sonsuzluğa uzanan gönlü sevinç yokluyor

Ömür akan su gibi çağladıkça çağlıyor
Kimi zaman hoyratça yürekleri dağlıyor
Kimi zaman mutluluk gönülleri bağlıyor
Sonsuzluğa uzanan kalpler bazen tekliyor

Kimler geldi ve gitti şu koskoca dünyadan
Kimi bîhaber gitti garibâne ve nâdan
Ne olur bizi öyle alma Yüce Yaradan
Sonsuzluğa uzanan ukbâ kulu bekliyor

Emânet olan hayat yıldız gibi kayıyor
Öyle hızlı geçiyor fırsatları sayıyor
Şuurlu olan ruhlar Hak emrine uyuyor
Sonsuzluğa uzanan yollar cennet saklıyor

Selva Durmaz Emir