Seni gördüm geçen pazar,
Gizli gizli sana baktım uzaktan,
Anlam mavisi gözlerin donuk artık,
Bir sevda şehri hayal ediyordun
Uzaktan doyumsuzca...
Hayal etmek senin muradın değilmiş,
Anladım adın da bahtın gibi karaymış doğuştan,
Hangi gün kim bilir kaç defa ağladın;
Hayallerinden giden yaşama.
Oysa hayata dair çok sözün vardı.

Yedi yaşındaki hayallerin
Yetmişinde gözlerinden geçer birer birer;
Küçük bahçeli bir evin,
Kedin,
Bir de arkadaşın köpeğin.
Hikayeni anlatacak yok.
Adın çıkmış karanlığa,
Oysa herkesin vardır hayatta karanlığı.

Kim dokundu sana,
Ürkekçe kabullendin belki herşeyi.
Biliyorum
Sahip oldukların hayalden öte bir şey değildi.
İki elbisen vardı
Biri günlük,
Biri de uzaklar için dikilmişti bedenine,

Bazıları yaşayan ölüdür.
Bazıları da ölümü güldürür.
Bazılarını da ölüm güldürür.
Bilsek ne olur bilmesek ne olur.
Kırlangıç gibi ürktün,
Kaçtın gittin uzaklara.
Ne bir selam,
Ne bir kelam var senden şimdi buralarda.

Merhabası güzeldi hayatın seninle,
Bir düş kurmuştuk seninle yedimizde.
Kaldır başını yerden,
Bir sağına bak, gözünün rengini göster bana,
Yedimizi yenilmişliğimizi konuşalım senle,
Hüzün şarkına ortak olayım ne olur.
Yetmedi mi onca söylenen sana?
Ya senin uzak durduğun bitmeyen yıllar...