Yürek Safı



Kimseye söylemeden kimse diye bir şeyi düşünmeden
Kılavuz aramadan şöyle bir sefer ayarı
Tam ortasından ikiye bölecektim ki hayatı
Önümde masal anlatıcılar belirdi dediler:
Düşmanı denize döken bir atanın ardından
Sefer hazırlığı yapmak aykırıdır yasaya!
‘Yurtta sulh cihanda sulh’
Beni ben dediğim eski mücahitlerin
Tilmizleri ihbar etti anladım
Bilirim çünkü tarih şahittir bildiğim şeye
Kime yitiğini hatırlatan bir şafak yolcusu görünse
İhanet ki tevilli ve trajik bir tirat
Sızlayan vicdanı susturmak meselesi yani
İhbarın diğer adı çok tedbirli ri’cat


Sonra kralın çıplaklığına dair nutuk ve kanıt hazırladım
Hiç değilse diye başlayan son bir erkeklik dalgası
Kral aslında bir karanlıklar prensiydi
Yüreğinde ölüme yer bırakmayan zavallının
Korkulu düşlerinin yordamı dünya çıktı
Daha söylevimin ilk cümlesinde
Enkazında kalmak korkusuyla
Dinlemeyin ey insanlar bu son erkek sesini
Adı bizden ama o bir meczuptur dediler

Şimdi mağarasında kokan ölünün söylediği sözler
Ben de sizdenim ben de sizdenim
Evet, efendim ben bir cumhuriyet ve kral çocuğuyum
Gücünden korkan savaşçının salah olmayan sulhu
Öyle bir yaralandı ki şahlanan öfke
Sövenle söven kendi iç sesine
Yaşamak sanılan yanılgının diyalektiğini
Kutsal inadın yerine öğrettiler

Evet, ben adımla başka özümle başkayım
Darağacımı hazırladım kendi elimle
Çoğunluktan değilim muterizim, asiyim
Diş biliyorum suni hürriyete
Bir anıt gibi bir ölünün yanında
Bir köle gibi efendinin kırbacının altında
Müsaade edilen bir hayatı reddediyorum
Sonra içimde muhacir padişahın
Mülkünü viran eyleyen
Nice bir mürtedin korkusuna yenilmeden
Safımı muhacirler ve sürgünler safı olarak belirliyorum

Ben yürek safındayım rengim hiç değişmedi