Tanıklığım
Gülleri bir kırmızı şaraba tutuyordu büyücü
Şehir köpekleri korkutan bir ulumadaydı
Arzuların çarmıhına gerilmişti ruhlar sıra sıra
İsa’nın kanını şarap yapmıştı felsefeci Niçe
Ben intiharlar öğreniyordum zamanı geçmiş bir felsefeden
Adımı ağıtların içinde saklıyordum korkulu
Korkuyorum ölümü de şaraba kurban ederseniz
Bilginin soğuk ellerinde kalırım diye
Yaram insan yarası çare insan ateşi
Hangi şarap nasıl kararttı söyleyin bana
Zemheride büyüttüğüm güneşi

Ayrı yollardan geçtik aynı gecelerde
Ben kendimi kendimde kaybetmekten hükümlüyüm
Anlık unutuşları büyük bir yenilgi sayan bilgeliğin
Güvercin kanatları sarar öfkemi munisleştirir
Yazıklanmayı getiren bir felsefeden
Döndüm ben bütün yolculuklardan Doğulu bilgeliğe
Suçlu kalmaz yeryüzünde ben bağışlanırsam
İsa’nın kanını şarap yapan felsefe
Benim ruhumu kadeh gibi kaldırdılar şerefe
Ağlamayı da unuttum dervişim
Anlamak neye yarar ağlamaya dönmeyecekse

Bir çölüm aşksız, tenim bir kör kuyu
Bulandıran Batılı bilincimdi tertemiz suyu
Yaram insan yarası ama ben insan mıyım
Ses ver ey kör kuyu ses ver ey kör kuyu
Perde kapanmıştır ah başlayabilmek aşka yeniden