Masalım Yok /Derin Uykularım Yok


Aydınlık sularda buldum tüm kelimeleri
Tufan öncesinde mütevekkildim sonrasında sahici
Nerde bir Nuh sesi duydumsa yüreğime seslenen
Gemiye binmek için usta peşinde
Bir korkulu yolcuyum aşkın izinde
Mataramdaki su Nuh’un gemisindendir duru
Ben hep yüreğimle sağ kaldım Nuh’un gemisinde


Eskiyen tükenen bir yanım var şüphesiz
Meydanlar beni çizdi tüm levhalarına
Bir hain resmiydi aranan ve gösterilen
Saklıyorum yüzüm bir muska gibi çok katlı
Hep bir yitiğin izini sürdüm tüm zamanlarda
Başkası olmaya mecbur kalmamak için
Arıyorum eskimeyen yanımla –ah kalbim-
Tutunacak gemi, düşecek kuyu, geçecek deniz


Masalım yok derin uykularım yok
Bana acı bana keder bana ikindi serinliği
Öyle korktum öyle yaşlandım ki kendimi tanımaktan
Bıçaklar beni gösterdi urganlar beni
Musa’nın saltanatına kuvvet vermek için ben
Öldürülen çocukların elleriyle
Kalbimi araladım yeniden


Bu korku bu kaçış bu sonlu koşu
Ölmezlik sunan aşk yollarından
Eşyanın zinciriyle tutuk kalmış tüm düşler
Nereye koştumsa tuttu beni ensemden
Var olmanın gereği hüzne getirdi beni
Şimdi bir hüzünkârın tahrir defterinde
Bütün harfleriyle bir hüzün’üm ben

Memduh Atalay