2
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
854
Okunma
a.
ben en utangaç oğlunum, baba!
ben bünyamin
altı kardeşten dört numara
hani şu dört yaşına dek yürüyemeyen
hani şu peltek
tuhaflığı herkesi fazlasıyla şaşırtan
otomobilleri teneke tabut
beton tabut binâları
mobilyaları tahta tabut
diye tanımlayan oğlun
senin yolundan sapmadım baba
bütün ömrümde
dünyanın şatafatına tamah etmedim
ferahfezâ uyu sen
ışıklar içinde
şiirlerle yıkandım yankısız yazılarla
sevindikçe gül koydum gömleğimin cebine
üzüldükçe bile-isteye kayboldum
o gülün pür-mistik deneyiminde
hissemize ne zâlim zamanlar düştü
"boğdururlar arslanı kediye oğlum
ve tutulan kısrak döver harmanı"
deyişlerin çarpıyor ruhuma sık sık
gözlerimin nemlenmediği bir gün olmuyor
b.
olanca harâretimle seslendim sana
değişmedim, böyleyim, elimde değil
en hayırsız, en umarsız oğlunum, baba!
5.0
100% (8)
Cevap Yaz
