2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1229
Okunma
Suluova da çocukluk
Sabaha kurşun sesleriyle,
Gün doğarken
Sokaklarında uyanmaktı
Kaldırımlar ise
Çocukca hayallerdi
Körebe çelik, çomak
Saklambaç ,İp atla
Akdağın kalan serinliğinde...
Oysa,
Ne kadar, masumdu
Eylül soğuğunda ses veren
Kaç sabah varsa,
Kaybolan hayatımızda
Ovaya çökse de
Akdağ, ikindi rüzgarları
Şimdi bütün kent,
Küsse de bana
Benim o kadar Eylülüm var.
Kavgalar verdik yorulduk..
Güçsüz kaldık yıprandık..
Lakin her sabah,
O, kadar
Umut ,etmek istiyorum
Kaldı ki,
Bu sabah da
Eylüller gibi ,olsa
Ne çıkar.....
5.0
100% (4)
Cevap Yaz