Ne zamanı var ne mekanı
İki yaralı yürek atışında
Sürgün yüreğim sensiz simdi uzaklarda
Ömrümün yalnızlığı giydiği ayni rüyayı gören iki yürektik biz
Ömrüm kanat takıp uçtu ansızın sen diyarlarına
Sızım sızım ağrılarla
Simdi vurgun yemiş gibi hissiz ve çaresiz beklet durur
Ben unutmadım ayrılıklarda sen ayrı yanarken odanda ben firari gecelere mahkum bir virane
Hiç unutmadım attığın tohum tam şuramda ruhuma nakşolmuşsun
Unutmayı denemedik bile
Mühürlerim ömrümü bütün gelenlere
Bir sen ömrümün dağınık yanlarını gördün
Bir sana açıldı tüm perdeler
Her gelen dağıtıp giderken geride can kırıklarım
Yüreğimin ilk ve son yangını
Yanarken iki yaralı yürek buluştuk
Senli düşlerde birlikte yandık
Susuzluğu yendik günahsızdı aşkımız
Çığlıklarım geceyi delerken tenim düşlere sürgün
Yasamayan ne bilir biz ayrı düşlerde
Ayni rüyaya daldık ,
Ayni gökyüzünde ayrı sabahlara uyandık
Bazen ağladık bazen güldük
Son deminde ömrümün yüreğim vurgun
Çocuklaştı aşkında ..!
bazen şımardı , bazen ağladı , bazen de güldü ..! Tıpkı masum günahsız bir çocuk gibi ruhum seninle
Avut yüreğinde, senin sevgine muhtaç sevgiye hep aç , hep aç ...! DDD
Derya dnz DENDER 17/09/2018..........09:43