...





O çok bilinmedik nehirlerden geçtik
Kâh ayaklarımızın tabanı öpüştü mavi sularla
Kâh sıvamadığımız paçalarımız ıslandı özgürce
İçimiz tir tir titredi
Ateş yaktık sonbaharın yıldönümünden arda kalan odunlarla
Bastığımız her yerde sararan yaprakların hışırtısını duyduk en güzelinden
Göğü kucaklayan salıncakta sadakâtin en uzun masallarını ezberledik
Ellerimizle ağaçlara ismimizi okuttuk
Tersten yedinci harf
Düzden yedinci harfini kelebeklerin kanatlarına teslim ettik
Yedi kere ellerimiz söz verdi birbirine
Kentimizi yedi kere turladık güneş günü uğurlarken
Yedi yerde mola verdik
Banklara parmaklarımızın izini yedi kere resmettik
Yedi kere sevgiyi hatim etti dudak uçlarımız
Yedi kıtayı dolaştık bıkmadan, usanmadan
Yedi aylık bebek gülüşünde yıkadık ruhlarımızı
Ve yetmişe merdiven dayamadan ölümsüz olduk
Senin kalbin
Artı benim kalbim
Artı gökyüzünün kalbi
Artı kuşların kalbiyle...







nagi han