bir “off “ çeksem diyorum da
hadi neyse... karşıki dağların suçu ne…




kıvrılıp,
fütursuzca bir kenara atılmış
gerçeği haykıran yalan ve hatta
aşkı inkar eden zaman gibiydim
ne kadar yaşarsam, yaşayım
o kadar ölüyordum içim içim kendime




hangi bahçede hangi kış,
hangi dalda hangi kuştum bilmiyorum
yalnızlığımdan geliyorum yalnızlığına destursuz
şimdi dön kıblenin huzurunu kıbleme
uzat kanatlarını, uzat asanı, tılsımını fikrime
ve bırak rüzgarsız, zamansız çiçekleneyim sinene




ben,
düşten bir mavi olayım tuvaline
sen,
ipekten bir peri ol vadime
eylül takılsa da saçına peşin sıra
erguvanlar saçılsın ten boyuna ardı sıra




inançsızlığıma inanç,
dualarıma amin olamamanın gölgesinde
“özlemek oldu” dedim ya adın
yoksa dememiş miydim
iyi ya,
çok hem de çok özledim bilesin…













ilhanaşıcıeylülikibinonsekiz