Bilmiyorum, ama ben, ya dünyadan ya da nefes almaktan bıktım. Şimdi diyeceksin, dünya olmasa nasıl nefes alacaksın... İşte o kadar bitkin yaşıyorum. Bazen bildiğim sokakları unutuyorum, milim milim gezdiğim şehirde kayboluyorum. Sanki gurbetteyim. Arkama bakınca benden ayrılmayan tek dostum kendi gölgem. Bana ihanet etmeyen tek kişi, ha bide bizim mahalledeki meyhaneci... Biliyormusun seni tek unuttuğum yer orası, o küçük masalar... Belki kısa sürüyor ama eskisi gibi hep ağlamıyorum. Aşk, aşk ne büyük birşey ya hu! İnsanı hem rezil hem vezir ediyor ama sen rezil değil öyle bir aşk bıraktın ki bende, bir daha gelsem dünyaya yine sen derim



yüreğine sağlık şair ,

okunsun diğe buraya paylaştım yeniden...resimden tam okunmuyor , istersen düzelt şair.
saygımla.

arıkan tarafından 9/10/2018 2:41:11 AM zamanında düzenlenmiştir.