Hüzün kokuyor akşam, şiirin dizesinde
Nasıl sevinsin yürek, güneş sensiz batarken
Şırıl şırıl su sesi, pınarın gözesinde
Mutlu mu bak sevenin, bu kalp sensiz atarken

Hüzün kokuyor akşam, bir yanda mavi deniz
Aşkı yudumluyorken, özlem dolu bendeniz
Biz ki aynı sevda da, ayrı ruh, tek bedeniz
Senin eşsiz cemalin, gözlerimde tüterken

Hüzün kokuyor akşam, bulutun gölgesinde
Koku salan kızıl gül, sarhoş bülbül sesinde
Tutkunum, vurgun yedim, sevmenin ötesinde
Zaman gece yarısı, yeni bir gün biterken

Hüzün kokuyor akşam, sazlar bile bak suskun
Ben yıllara küskünüm, yıllar da bana küskün
Yüreğim buz tuttukça, hava soğuk ve keskin
Başta vuslatsız sevda, tek başına yeterken

Hüzün kokuyor akşam, keman nasıl inliyor
Her seven yürek gibi, gönül onu dinliyor
Yürek yangınlarımı, sanki herkes anlıyor
Zavallı gençliğimi, koşan zaman yutarken

Hüzün kokuyor akşam, bu kentin her yerinde
Neden iflah olmuyor, yaralar çok derinde
Başım nasıl ağrıyor, her sabahın köründe
Bu sevda neye yarar, sancılarım tutarken

Hüzün kokuyor akşam, Lüzumsuz kaleminde
Yürekteki sevdanın, burcun da âleminde
Neler saklıdır neler, sevgili kelamında
Hasret yetiyor zaten, bir de ah-ı tutarken

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ