Yağmurlu bir eylül gecesinde, gözlerin geldi aklıma
Kimse duymasın diye, nefesimi tutarak ağlıyorum geceler boyunca
Sabaha kadar ismini yazabilirdim, bu şehrin sokaklarına
Biliyorum; ne sen gelebilirsin artık, ne ben o kapıyı açabilirim sana

Şimdi; bir mevsim değil, koca bir şehir girdi aramıza
Unuttum sanma; bu kente her yağmur yağdığında, sen düşersin aklıma
Annemin gülüşleri vardı sende, belki bu yüzden farklıydın bana
Bıraktın beni acılarımla bir başıma, gitme diyemedim ki ben sana

Şimdilerde; içimi titrettiğin o yerde, sensizlikle boğuşuyorum
Yüreğime damla damla hüzün yağarken, ben hasretinle çırpınıyorum
Olduğum yerde çakılıp düştüm sensizliğe, cesaret edip kalkamıyorum
En acısı da; kendine iyi bak mavi gözlüm bile diyemedim, ona yanıyorum

Duymasam da sesini , hüzünlü gözlerinden birtürlü vazgeçemiyorum
Karanlıklara boyandı düşlerim, her gece sensizliğimle boğuşuyorum
Sensizliğe mahkum ettim yüreğimi , artık kimselere açamıyorum
Ve öyle alıştım ki sensizliğe; yaşanmamış tüm sevdaları da aldım gidiyorum