2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1847
Okunma
bu gece ay’sız kalmış gökyüzüm
yolunu kaybetmiş bir çocuk gibiyim
bir zamanlar benim de yıldız gibi
parlayan hayalarim ve umutlarım vardı
ama şimdi bütün yıldızlarım kaydı gökyüzünden
ay’sız gökyüzü altında karanlık gecem....
bir suçlu aramıyorum bir türlü bitmeyen
bu lanet gece yalnızlığımın bir sembolü
haline gelecek diye korkuyorum...
belki de o masum çocuğun saf duyguları
beni bu karanlıktan kurtarabilirdi...
keşke uyanmasaydım o tatlı rüyadan
ve bir güneş doğsa keşke zifiri karanlığıma
tahta kılıçlarla oynadığımız günlere dönsek...
Mehmet Hatip YILMAZ
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz