VERDİM KENDİME (527)

Yazmıyorum diye, sustu sanmayın.
Birazcık dinlence verdim kendime.
Hiçbir kastım yoktur, küstü sanmayın.
Azıcık eğlence verdim kendime.

Her insan yapmalı bir ihtiyaç bu.
Güncelden kopmalı bir ihtiyaç bu.
Hayatın dışında biraz verkaç bu.
Sessiz bir söylence verdim kendime.

Dert varsa bana ne, dedim kendimce.
Dermanı ürettim bildim kendimce.
Şöyle tutup attım, sildim kendimce.
Özgürlüğü bence verdim kendime.

Güzeller içinde bir güzel sevdim.
Belki o da sever diye bekledim.
Yeni hayatıma onu ekledim.
Duayla güvence verdim kendime.

Yılmadım, boşluğa pay vermedim hiç.
Tutunacak dal var, koy vermedim hiç.
Sebepsiz yere de boy vermedim hiç.
Aşkı ince ince verdim kendime.

Yeni hayat derler henüz bilmedim.
Ağladım yaşımı yaşla silmedim.
Şükür nefesim var daha ölmedim.
Ömrü, süresince verdim kendime.

Ben Zayi Ozan’ım sözüm öz ile.
Her şiirim türkü sazım söz ile.
Hep güzel severim nazım haz ile.
O güzel gelince verdim kendime.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 02/09/2018 Pazar
Yayın : 04/09/2018 Salı
www.edebiyatdefteri.com/siir/1184239/