Ellerini ver bana,
Ve devam et ağlamaya,
Ağlamaya değer bir sevdan var,
Başka hiç bir şeyin olmasa da...

Sıkıca tut ellerimi,
İzin ver, hıçkırıklarım düğümlenmeden çıksın boğazımdan,
İzin ver, yüreğim göz yaşlarıyla kutlasın yalnızlığını,
Kutlasın ki, söküp atsın geçmiş pişmanlıklarımı...

Çekme ellerini ne olur,
Ah o ellerin ki titreyişini yüreğinden çalan,
Bırak yansın, yanmaya değer ne varsa,
Yansın yüreğim ki, benimde bir bahanem olsun ağlamaya...

Usulca yanaş bana,
Titresin tüm bedenim, dudakların yanağıma konduğunda,
Bırak ateşim çıksın, şizofrenik havaleler sınırına,
Çıksın ki, öpüşlerini anımsadığımı anlayasın, yanağım her kızardığında...

Gözlerime bak,
Silinsin lugatımda hasretine dair her ne varsa,
İzin ver, seni şiir diye yazayım, sana şiir yazacağıma,
Yazayım ki, okudukça dizgin olsun korkularıma...

Şimdi bırak ellerimi,
Karşıma geç, otur ve yüzüme dahi bakma,
İzin ver, bir kaç dakika da olsa yaşayayım senli sensizliği,
Yaşayayım ki, bir tutunca bir daha bırakamayayım ellerini...

Git de bana...
Gitmemi gerçekten iste ve kov beni,
İzin ver, yüzsüzlüğü ben yapıp, gidemeyeyim,
Gidemeyip, onurlandırayım kutsal sevdanı...

Yeniden ellerini ver bana,
Ve devam et ağlamaya,
Ağlamaya değer bir sevdan var,
Başka hiç bir şeyin olmasa da...

28 08 2007

Kelkit / Gümüşhane

Selim Seven