Kalktım sabahın seherinde erkenden
Daldım seyrine İstanbul`u güneş doğarken
V e farkındayım ezana da az kaldı
Sabah namazını izler müminler, bayram sabahı.

Sisler dağılırken zaman eridi,
Cemaat camiye vaktinde erişti
Sığmadı içeriye ümmet, avlu genişti,
Hasır ve kilimler de zemine serildi.

Saflar olundu sevinçle,bu mübarek bayramda
İşçi. esnaf, memur… imama kulak kesildi.
Ve heleki çocuklar da tarifsiz bir mutluluk
Bayram heyecanı bu, manevi bir yolculuk…

Hutbe akıyordu, zaman geçiyordu
Hocam mevzuyu derinden işliyordu.
Düştü başlar hep öne, mavevî derinliklere
Mabedde tekbirler ruhları okşuyordu…

Velhasılı namaz kılındı tariflerle
Musafahalar başladı camide, içerde.
Öpüldü eller tek tek, tokalaşıldı,
Çocuklar unutulmadı;okşandı saçları, yanakları sıkıldı.

Dağıldı cemaat bir vakit sonra
Adımlarsa ağır değil, epey hızlıca
Evde kahvaltılar hazır, gelecekler beklenir,
Bu bayram sabahları ne de bereketlidir…

Ailecek kısa bir bayramlaşma sonrası
Oturulur sofralara, yaşanır bir kahvaltı sefası.
Verilir harçlığı el öpenlerin, yüzlerde tebessümlerin de en güzeli
Tatlı ve şekerlemeler ise bu işin cabası…

Çocuklar için bayram yeni başlamıştır,
Harçlık, şeker yarışı en rövaçtadır
Derken uyanır tüm kent, canlanır cadde
İstanbul ki bayramda bir başka bence.

Kabir, türbe, mabedler, kutsî bu yerler
Edilir tek tek ziyaret almak için feyz
Yetim, hasta ve yaşlılar bekler ziyaret
Unutursak biz onları sonra ne derler?
Merhamet değil mi bayram, hoşgörü değil mi?
İnsan onuruna iyiliktir namzet.

Açmak istemezdim bu ortamda şu hususu,
Ama bilin ki gözlerim yaşlarla dolu
Utanmasam sarılacağım bir evlat edasıyla ve içten,
Pencereye yaslanmış bir ninenin,
Elinde tesbihle zikir çeken o dedenin
Yalnızlığı koydu bana, hem de bayramda
Niçin açılmaz kapıları onların, niçin?
Bütün bu detayları hissettiğim için
Sokakta gözyaşımı siler geçerim.

Olmamalı sabah, bayramda böyle,
Tebessüm saçmalı insan, ilahî emir böyle
Bizi doğuran anne ve besleyen baba
Belki de pencereden bakan dedeyle nine!

Biliyorum şimdi kaçırdım keyifleri
Haykırmak isterken yazdım bu gerçekleri
Bulur isem o dedeyi ve nineyi,
Öpeceğim evlat gibi, o mübarek elleri.
Oğuzhan KÜLTE