Derin bir yaraya üflenen
tuz gibidir sabır
korlanan üflendikçe
destan gibi d’ağlanan hikâyesi
susmak kuyu bekleyişi heyhat.

Bağrımızda binlerce serçe ölüsü
kimse mesul değil bundan
herkes ak kaşık
sütten çıkmış beyaz melek
yolunda masum herkes.

Kendimiz sorumluyuz kederlerimizden
zira hepsini biz icad ettik
allayıp gülledik tek tek.

Oysa ruhumuz gerilerde
ilerlemiş tıbba rağmen yaralar iyileşmemekte
her şey güzel olsun istiyoruz
çirkinliklere meylederek ilerliyoruz
üstelik bugün arefe..

Sineye çektiğimiz acılar oyun
hüzünler şaka gibi
çocukları gördükçe savaş icad edilmemiş daha (sayıyoruz)
üstümüzde hâlâ kuşlar uçuyor
bomba yağmıyor gökten
çimenler hâlâ yeşil.

Hayat almış göçünü gitmiş oysa bizden...

Zihnimi yitirmeyi planlıyorum bu sıralar
konuşmayı karşıma alıp kırık kalbimi
barışı ilan etmeliyim küs hücrelerimle
sil baştan olmalı her saçmalık
zira hayat devam ediyor gibi
karınca kaderince...

Aklı insanlığın milat öncesinde
her şey sütliman hâlâ hayallerde
hayat bunlardan ibaret
hâlâ umut başköşe de - tozlu
yine bir bayram öncesi
değişsin istiyoruz bozulan her şey nedense
gayretle devam ederken kırmalara,
kırılmalara.

Her şey bir kenara seni çok özlüyorum anne
manasız yaşanmaz derdin ya tam da öyle yaşıyorum
üstelik bayram öncesi
üstelik bugün arefe...





Bayramöncesi2018
Ağustos/Z. Nâr