fazla sözlerden arınsın yüzün
suda iki dal çiçek gibi bembeyaz
ve teninde yıldızın en arı hali
ellerinde ince dokunuşların duruşu
ay yansısın gözlerinde
bakışının denizinde yüzeyim
kıyıya yaklaşmadan hissedeyim sevgini
öyle gel


yalnız masal olup söylenmesin sevdamız
elle tutulur olsun yaz, bahar
sanmayalım güneşin öte yüzünde çok leke var
elimizle işleyelim dağları
yakılmış olmasın ötede orman
her yüzünde insanın kaç umut var
ağlamayalım
boşa sardığında eylemimiz
yeniden başlamak çok kolay


eski yıpratılmış ne varsa bırak öyle gel
sol ayakla atla eşiği
her iki elin ayrı olmadığını anımsa
gülüşün seher vakti
düşüncende hep başlangıç, bitirmek telâşı
güne başını yaslamak güzel
yeni bir sevdaya başlamak kadar


anla işte özledim
deniz kadar dağ kadar
yanımda olsa gülüşün ne çıkar
katlanır mı dağlar yerin altına
kaldırır mı dünya postunu
rahat otur diye serdiği yerden
düşünüyorum bu hasret nereye kadar
yüreğin buna izin verir mi
bülbül vazgeçer mi konduğu daldan
güle nağme yakılırken her dem



15. 08. 2018 / Nazik Gülünay