Elvedalar ardına gizlice saklanan,
Gelecek merhabalar meselesi vardı bir zamanlar…
Azda olsa bilir beni tanıyanlar,
“Ben kimseden gidemem, gitmem” yalanımın,
Sadece Sezen Aksu saatlerinde,
Yüzümün rengine etkiyen,
Eski bir pişmanlığım olduğunu…

Sigaramın ayrılıklardan sonra daha bir telaşlı çıkan,
Sarı dumanına saklayıp, saramadıysam da sevgiliyi,
“Bir çağ yangını bu” diyebiliyorum şimdilerde,
Günahlarımı umumileştiriyorum hemen ardından,
Ve kendi günahlarımı düşünüyorken,
“Bütün dünya günahkar” oluveriyor birden bire…

Kendimi kimsesiz, ve erken unutulmuş hissediyorum,
Ama içimdeki çocuk,
“Yeter artık, büyüdün” diyor…
Ve sonra, sevgili gibi boylu boyunca uzanıyor yanıma yalnızlığım…

Sinirlerimin acizliğinden yüz bulup,
Sinsice her şeye burnunu sokmaya başlıyor hatıralar…
Benden selam söyletiyorum bütün aşklarıma…
Ve sonra bakıyorum ki,
Gülümseyen fotoğrafların aksine,
Çerçeveler bomboş…

Sonra,
Minik Serçe’ye ufak bir tebessüm edip uzaktan,
Masumca veda ediyorum şarkıların sağanak duygularına…

Yeni bir sevda bahsi açılmadan,
Gidiyorum,
Bütün aşklar yüreğimin mezarlarında çürürken…

Anlıyorum, tanıdık kokular ardında nefeslensem de,
Elvedalarıma sıkıştırdığım merhabalar meselesi,
Eskidendi…

Çok eskiden…


Selim SEVEN
29 05 2008
Kelkit