Uzanıp tutacaktım kuşları kanadından
Elim kolum bağlandı bir türlü tutamadım
Dediler ki aşk ölmüş! Bir canın inadından
Kalbinde paslı zincir söküp de atamadım

Neden dediler sustum sözcükler oldu düğüm
Neye isyan edeyim bir karar veremedim
Senli sensiz düşlerim bak nasıl da kördüğüm
Hep sevgi dedim durdum, kimseden göremedim

Elim kolum bağlanmış çıkışım yok buradan
Hep dönüp duruyorum çare nedir bilmeden
Bir parça sen çıksaydın çektiğim her kuradan
İşte vuslat bu derdim , mutlanırdım ölmeden

Kavanoz dipli dünya bize oyun oynadı
Ne dönmekten vazgeçti ne de bizi üzmekten
Beklemekten usandım yürekte dert kaynadı
Dizlerim yorgun düştü amaçsızca gezmekten

Beni bu karanlığa kim itti biliyorum
Bunu da aşacağım vız gelir bana engel
Candan seven herkese sabırlar diliyorum
Bizi ayakta tutan sana attığım çengel

Yıllar yılı çevremi saran bu karanlıktan
Severek çıkacağım duysun bunu el alem
Çek çıkar kurtar beni, bu saçma viranlıktan
Her zaman güzel yazsın, seni anlatan kalem


Ey bizim bahtımızda alna yazılan yazım
Ben senin Dostelinim atma beni yabana
Bir ah çeksem yürekten arştan çıkar avazım
O zaman dönüşürüm kimsesiz bir kurbana!