5
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1184
Okunma
Başucunda bir karanfil düşün,
Her gün kurumadan bakar sana.
Bir sabah boynu bükük,
Suyu kokutmuş bir halde bulursun
Sonra kokusuna tahammül
Edemediğin için atarsın.
Keşke en başında kurutsaydın,
Diğer güllerin yanına koyardın.
Karanfile kızma ne bir toprağı var,
Ne de sığınacak bir kuruluk kitabı.
Yaşatmak için su verdin sadece.
Var olsun diye ayırdın toprağından
Ya çok sevdigin için ya da varlığı
Sadece mutluluk verdiği için ...
Düşünsene sana ait;
Ama bir şey sana ait diye,
Öldüremezsin onu...
Keşke gül olsaydı karanfil,
Keşke gül olsaydı da hayatında,
Başucundan çöpe gidecek kadar,
Yok saymasaydın o güzelliği...
MEHMET HATİP YILMAZ
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz