Oku aşkın adını dertli hikâyesinden,
Sevdam hebâ olurdu sen de bana yanmasan.
Gözler ruha değerdi Leylâ efsânesinden,
Kimler yaraya merhem, yâr’dı sen olmasaydın?

Bülbülüm haber verir Leylâ’nın lehçesinden,
Gül kokuyor uzaktan Leylâ’nın bahçesinden,
Sanki zemzem akıyor Leylâ’nın çeşmesinden,
Dünyam tipi, borandı, kar’dı sen olmasaydın.

Boyuyorken ruhumda yarım kalmış sedâyı,
Çiziyorken alnıma karadan bir belâyı,
Dost edinip kalbimde huşu ile Hüda’yı,
Göğsüm ince bir kafes, dardı sen olmasaydın.

Ne söylenirsin hâlâ, kalmaz umut gidenden.
Ne dilenir beklersin kupkuru bir bedenden?
O Leylâ’nın dilinden, az mı çektin elinden?
Duygularım perişan, ar’dı sen olmasaydın.

Aşk sarhoşu olmuşum, gözlerin ay bu gece.
Sanki sesin duymuşum, sözlerin ay bu gece.
Avcıya vurulmuşum, dillerin ay bu gece.
Gecelerimde zulüm vardı sen olmasaydın.

Dinle meşkin sesini, o ses ukba’dan vedâ.
Söyle aşk bestesini, et bûseyle elvedâ.
Öyle ses ki çağırır sanki İlâh-î nidâ.
Cümleler yetersizdi, lâldı sen olmasaydın.

Hayâlin düştü perdeme, hasretin adımdır.
Sana olan bu sevdam damarımda kanımdır.
Aşkından yanmış yüreğim, sana feryâdımdır.
Firdevs’ten Cennet bile nârdı sen olmasaydın.
*
Ümitsiz olma ey yâr, seni vâr eden vardır.
Uzaklardaki diyâr kalbinde sana yâr’dır.
Aşk dediğin oyuncak yüreğe düşmüş nârdır
Dünya çemberden ateş, hârdı sen olmasaydın.
..........
Ali Urgan