Ve sessiz bir bekleyişin ardından,
Odama dağılan rutubet kokusu habercisiydi bereketin.
Nasılda gök yırtılırcasına yağmaya başladı.
Eski bir elbisenin yakasına
İrdelediğim bir düğmeyi dikmeye yeltendi annem.
Ellerimde kaç yara izi vardı kimbilir ?
Ve bir kaç yastık kılıfını dizdim göz kapaklarıma.
Güller kuruyana kadar.
Başımı göğe yasladım,
Ellerimi kalbime.
Eskiyen bir sancının göğsüme dağılmasını izledim saatlerce.
Saç tellerime kadar ıslanan ben değil de ,
bir başkasıymış gibi kendimi aradım.
Gölgeler uzadıkça, ben kısaldım.
Sesler kesilip şehir derin bir uykuya gömülünce,
Yarım kalan bir hikayeyi hatırladım..
Ve unuttum sandığım ne varsa tırnak içine aldım..
Hatıra defterinden çıkartıp,
Gözler önüne serdiğim pulsuz mektuplarımı da yakıyorum şimdi.
Artık kuşlar nere gidiyor diye sormuyorum bile.
Biliyorum kuşlar özgür..
Taki, kanatları kırılıp,
Sırtından vurulup,
yere düşene kadar uçacak onlarda,
Yarım bir kanatla.
Bende öyle..


Özge Özgen