Ne yazık ki aramızda yoksun o son günde
Gözlerini, ben »kapatacağım« öldüğünde

Çok şey biliyorum ama şimdi susmalıyım
Bu et ve kemiklerin arkasına pusmalıyım
Benim yerim yanıdır uğruna yandığımın
Sonsuza dek dostuyum adını andığımın
Ama sen ölüyorsun, gözlerimin önünde
Ne olur »acı acı« bakma azap gününde
Başka bir ben, başka bir öz çıkacak içimden
Sevgilim münezzehtir, şekilden ve biçimden
Ne yazık ki sen yoksun, kalkacak son gemide
Binecek, kim, kim de varsa »ahlak-ı hamide«
O var, inan var, sağındayım, o da solunda
Severek, özleyerek öleceğiz yolunda
İnan ben çok isterdim, olmanı aramızda
Ah ne yazık ki sana yer yok mağaramızda
Ben ölürüm gül gibi, gördüğüm cemaline
Bezm-i elestte, aşık olmuştum kemaline
Bazen ağlıyorum, üzülüyorum Efendim
Anlatamadım seni, görüyorsun, tükendim
Halbuki kurda dahi, acıyan kalenderim
Ama yine gönüllerde asla yoktur yerim
O gün geldiğinde, tanıyacaksın beni tam
Diyeceksin bu değil benim bildiğim adam?

Kalbim Nuh’un gemisi, fakat sen indin ondan
Kaçış inan imkansız, bekleyen hazin sondan