yüzünden düşen bin parçanın birinde ben
yılkı atlar ararım özgürlüğünde semirmiş
çaresizliği tükenmiş insanlar ocak başında
düşler kuran hayali gerçekleşmiş an


başı dik sonuna dek gidişin
dur durak bilmeyen bilge avaz
yolu kesilmeyen üfürükçüler değil bilgin
tersten okunmayan kitap


yüzünden düşen kin değil sevgi
gül kokulu duruşu kırmazken elleri
ayırırken sapla samanı birbirinden
düzlerken eğri bakışını günlerin


geçilmiş olsun isterim güzelliğin sıratından
sanat ışığı durdursun güneşin savsaklamasını
yeni çıkmış gibi ayaktan çarık, giyinsin önce
yılların tüketilmiş dostluğunu, durmasın


yüzünden düşen parçalar parçalarken bastığın yeri
kızarmayı bilsin yüzün şafaktan önce
kalk sırmalı kaftanını çıkar üzerinden
parçala altın koltuğunu
umutsuzluktan yüreği kanayan halkına bak
su yolunda gitmiyor
yerinde değil dağ!..

24. 07. 2018 / Nazik Gülünay