Namütenahi aşk kalbime müstakim ,
olduğunda ayinesi senli
seraplarda uçuyor/du
ahvali zayide idi...

Tahattur ettikçe seni ,giryanları demlenirdi
yanakları şukre gibi,
dili lâl olurcasına yarene mübdela ,
bülbül gülü görünce
şen olurdu bu diyar.

Umman’a çalkalanır içimde her vakit
mazi saati çalınca parçalanır gönüldeki
dövmeli isim .

Güneşin git gelleri
şeblerime yıldız eker mi ne?

Kaydıkça gök yüzünden
bir dileğim kabul olurcasına ,
ben amin derim kaderin bükülmesine sanki !

Halleri bilenim de
sükut eder nihalım boyun eğerek .

Oysa tomurcuk tomurcuk olmuştu açılacaktı ,
gelen güne dünya denen amare hayale takmıştı kendini.

Ah nihalım kopardılar seni yeşermeden ;

Üzülme ve şöyle de.

- "Heyhat yıldırmayacaksın beni
dünyanın gözyaşları ,şimşek
şaksada bugün inadına yaşayacağım,
gece ağlarsam sabah yeniden doğarım yepyeni umutlara ,
gebedir bu sancılarım mutluluklara ışmar edercesine;

Çünkü sen güneş sin gönüllere matem değil !

Çünkü sen Haktasın
Yoklarda değil !

Çünkü sen busun onlar da
O..




Ayşe Kavak