2
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
1023
Okunma
penceremin karsı uzaklarında
beyaza süt kahveye ılık sesler
her biri derin gök gibi mutlu
gündüzler onlarla güzel
bakınca özgür ruhları
birinin gözleri gece
diğerinin gözleri hüzün
aslında hepsi aynı yağmur gibi rahatlatıcı
kücük catının altında
büyük kocaman aile gibi
uctuklarında mavi beyaz gülümser
konuştuklarında bir tek ben anlamaz ben
bir keresinde
yapanı güvercin daldı balkona
o korkulu bekleyis
ben heyacan dolu sevgi
önce korktum
inciltmekten hor görmekten
sonra alıştım gasında temiz ürkeklik
daha sonra kalpbini duydum sevimdim güldüm
özgürlüklerine saldım
cünkü mavi pencere onun gibi muhteşemdi
ucusunu izlerken duygulandı gözlerim
arkasına bakmadan gidince anladım
o gök
o beyaz sema
ona ait
tek ülkeydi
...
5.0
100% (11)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz