Yaralı düşler asla dikiş tutmasa da…
Hayli yanlı bir dünyanın mimarlarıyız ne de olsa
Damdan dama atlayan yalanların kaprisi
Bir de yediyi asla solmadan
İnleyen notaların zaferi.

Gönülde saklı her nota her rota
Kıyama duran illet benlik
İnip çıktığı o mahzende
Bir yanıp bir sönen
Marifetmişçesine
Işığa uzanan ellerim.

Süzülen yağmurdan çalmadım bu hasreti
Ne de dokunaklı şarkıların
Yenilgiye uğramış nakaratından.
Suya sabuna dokunmadan temiz belledim
Yüreği:
Bir de tutuşan kıvrımları
Ördüğüm dizelerinde
Dizinde uyumayı özlediğim kim bilir kimin nesi?

Hayli meşakkatli bir dönemeç
Zaman denen sarmalın ihaneti adeta
Dünü unutup
Yarının yükünü sahiplendiğimiz
Şimdiden paye verdiğimiz acılar
Daha bir öncekinin vadesi dolmadan.

Emsalsiz olmayı dilerdim fi tarihinde
Ah’ların yüzü suyu hürmetine
Ne ise vahameti ölümün
Bir de kavuşmayı ertelediğim.

Dirliğin şarkısı kelam;
Yazmalara doyamadığım şu melun zemin
Unutmadan eklediğim akabinde
Seyrelirken hayallerim
Öbek öbek.

Kan çıkmazsa namerdim
Ses verirsem
Bil ki evrenin zifirinde
Dolunaya karşıt bir ışık olmalıyım aslında
Huda’nın asla kıyamadığı
Yorgunluğun da dik alası
Metazori bir gülücük kondurup
Mütereddit yansımalarla
Kilitlendiğim hayatın idamesi
İçine düştüğüm nice çeyrek.

Kalender de değildim öncesinde
Zıpkın yemiş misali
Renklerimi öğüttüm ilmek ilmek
Zamandan yana da değil tasam
Zamansız gidenlerin yasına binaen
Gitmek sadece gitmek
İçimde büyüyen son dilek.