Kaç gece daha korku içinde geçecek
İçimdeki sızı hiç dinmeyecek mi
Gözlerim yolda kulaklarım ayak sesinde
Çık gel artık neredesin

Karanlık dünyamı aydınlat nur yüzünle
Yüzüme gülmeyi dene sevmesen de
Seni sahiplendim tüm bedenimle
Sevmekten de öte ruh ikiziyiz seninle

Nasıl kabullenirim ayrı kalmayı
Hiç ayrı kalmadık ki biz
Bir elmanın iki yarısı gibiyiz
Savaşı kaybetsem de kabul etmem yenilgiyi

Sensiz geçen gecenin en leyli saatinde
Yargılıyorum hasretinde düşen gözyaşlarımı
Sana ait düşlerimi
Daha gün ağarmadan
Biten bir aşkın bezginliğiyle
Asıyorum ihanetin kör ipiyle
Gidişine dur diyemedim
Bir hoşçakala sığacak mıydı aşkımız

Haykırışlarımı duymadın kulakların tıkalı
Söyle unutmak bu kadar kolay mıydı
Sen içinden çıkmak istemediğim cennetimdin
Haklıydın belki de kendince
Seni sevdiğimi hergün duymak istedin

Seni öyle sahiplendim ki
Değil ihanet etmek
Yan gözle bile kimselere bakmadım
Şimdi soruyorum sana
Bu yüzden mi bu kadar değersizdim
Can evimden vurdun ve gittin

Aşka mahkum ettin tutsağın oldum
Hüküm giydim yalnızlığa
Acıların en karanlık hücresine kapattın beni
Bir tek sensizlik geliyor ziyaretime
Sen aldığım nefes
Anlatamadığım duyguların sahibisin

Gözlerimden bile sakındığım kara sevdam
Kaybetmekten korktuğum
Gözlerime dolan akıtamadığım gözyaşımsın
Olmazsa olmazım vaz geçilmezim
Ölmek için tek sebep yaşama nedenimsin

Gözlerimden yağmur damlaları boşalıyor
Tarifi yok içimde kopan fırtınaların
İsyanlarımı haykırmak istiyorum bağırırcasına
Özledim seni gel artık diyorum ...




Refik
12 . 07 . 2018
İstanbul