k a ç ş a f a k k a ç


oturduğum yerden
sinirimden
gülerim
gök olup süngülerim
intihara girişen
metanetsiz bulutları

hasreti konu alır
damla damla
göğsüme biriken öyküler
gözüm duman
kulağım top tüfek
karıp durduğum
kitap sarısı
ekmek arası ümitler


oturduğum yerden
siperimden
çiçek açar kızıl dalgalar
palaskam
harita çantam
çelik başlığıma gizlediğim
doğamamış şiirler

burnumda gittikçe büyüyen

sırf komşuda görülmüş diye
istanbul kazan ben kepçe
anneler günü hediyesi
işlemeli bakır cezve içinde
kısık ateşte
ağır ağır pişmiş
az şekerli
bol köpüklü

bir kahve özlemi

yalnızca gözyaşımın
tanıdığı bir nakarat
dudağıma yapışmış
sırılsıklam öper beni


oturduğum yerden
kaderimden
eserim rüzgâra kanıp
hürriyet
toz toprak
vedaya bulanmış her yaprak
savruldukça benden yana ellerin
şafağını üleşirim
şehitliğe selam duran her askerin


k a ç ş a f a k k a ç



İSTİSNA (25 Mayıs 2008, Polatlı)
İstisnalar kaideyi bozar.
(önceki şiir: “kulübe”)