Ölümü hissedebilmek iliklerinde
Bir nokta olabilmek yaşamın kıyısında
Yaşanmışlıkları yaşanmamış sayabilmek
Bir varmış bir yokmuş olabilmek
Sevdiğini ve sevdiklerini bırakıp gidebilmek
Ve yaşanması gerekenleri yaşayamamak
Gidip gelememek,gelip görememek
Ne zor deil mi ölümün kıyısında yaşamak
Özgürlük güvercinlerini uçuramamak
Renkleri sesleri görüp duyamamak
Mezarda toprak olmak ne garip şey deil mi?
Kimsessiz ve sessiz gömülmek
Ne ağaçların yeşilliği
Ne karbeyazı asi dağları tırmanamamak
Ve bir çocuk olamamak bir daha
Saklambaç oynayamamak
Kör ebenin ebesi olamamak
En sevdiğin yemeği yiyememek
Rengarenk giyinememek, kefeni giyebilmek
Yaşamın her alanında olmamak olamamak
Yalın ayak sevdiğine koşup-seni seviyorum diyememek
Mesela bir deli olup bir şehri peşinden sürükleyememek
Ne sonsuz bir yaşama ne sensiz bir aşama
Öpüp okşadığım kokladığım kır çiçekleri
Bir bir gözümün önünden geçiverdiler
Beni tek başıma bıraktı yaşanmışlıklarım
Ve ben -yolcu yoluna gider-modunda
Üzgün ve kırgın olsamda kendi dünyama
Benim güzel dostlarım ve dost bildiklerim
Tüm güzelliklerinizi ve pisliklerinizi iade ediyorum
İyi ki varsınız!!!