sözlerin çırılçıplak dökülür avuçlarıma
ve aşk, adım adım
kalbe sığınırcasına feryat eder soluğumda

.....




sen ki göz yaşımı yüreğiyle tutan adam
arşa değer yokluğun bazen
bulutlarda gezinir gözlerim
ve kelimeler yalınayak çağlar sesimde
bir nefes boşluğudur oysa
dilin dönmediği
gözün görmediği an




hece hece büyürken kalp yansıması
arsız kalemim avucuna sürer yüzünü
iliklerimden sökülür kelimeler sonra
rüzgar
şimalden eser o an
sonsuzluğun uçsuzluğunda

"semada boy gösteren kırmızıya inat
hangi tanyerinin ağartısıydı sesin"
....söyle




sen ki solgun tebessümlerime
elleriyle gün ışığı içiren adam
manası kalmadı gülüşümde eskiyen prangaların
ve nasipsizce
ortada kaldı tövbeler

gök
yediveren iklimleri kuşanır artık
yastığımın altındaki kelebeklerce

.....






kuzeyinkızı//soluksuzca