Yine kendimleyim
Dondurucu sancılar içinde
Elimde değil dolduramıyorum o dipsiz boşluğu
Sahi nedir hayatın anlamı yaşam dediğin
Harcanıp gidiyor ömür dediğin

Okşuyorum o çok sevdiğim çocukların saçlarını
Çekiyorum içime sevdiğim çiçek kokularını
Anlar, saatler geçiyor maviliklerin seyrinde
Ben zamanın içinde o yaşamın peşinde

Süslüyorum düşlerimi
Umut diyorum aldığım her nefes adına
Sokaklar, caddeler kalabalık insanlarla
Yaşam mücadele kimi boş, kimi ederince
Yaşamsa savuruyor bir rüzgar esintisinde

O yapayalnız kendince yapılan acımasız muhakeme
Bakıyorum her şey yabancı
İçimde bir başka dünya özlemi var
Sadece sevgiden oluşan
Kardeşçe, aydınlık sıcacık
İnsanca

Nasıl yalnızlığın kollarında açtıysam gözümü
Öyle savunmasız
Öyle şaşkın
Ne anlatabiliyorum
Ne karşımdaki anlıyor
Ah! Leylam ah!
Toprak kokuyor Eylül
Boğazımda bir düğüm , çırılçıplak üşüyorum

... :(