Tadını alamadık hayatın
Baharlar yazlar kış oldu yağdılar
Neşesini tutamadık elimizde sevdanın
Severek isteyerek verdiğimiz o sözler
Satır satır okunuyor sendeki o nemli gözler

Baharlar yazlar kış olup hüzün verdiler
Yağmurlar düşerken üstümüze acı çektirdiler
Bir hayat hikayesini dahi çok gördüler
Mutluluk dedi kader ama alıp onuda götürdüler
Baktıkça iç parçalıyor sendeki o nemli gözler

Çekilmez oldu bazen çilekeş hayatımız
Yıllarca elinden tutup kimlere ömür harcamışız
Boşunaymış bunca keder çırpınışlarımız
Gözlerine yazık bırak ağlama dediler
Ruhumuza kelepçe vuruyor sendeki o nemli gözler

Kimlerin ne geçmiş ellerine vefasızlıktan başka
Nankörlük temel taşları sen onlara aldırma
Böyle gelmiş böyle gidiyor şu fani dünya
Bir bir doluyor vademiz gireceğiz kara toprağa
Ölümü kadere şikayet ediyor o nemli gözler

Canından can veriyorsun eserin var hayatta
Ellerin nasırlaşmış derman aradın ıssız duvarlarda
Çare arıyor yıllardır çektiğin ezalar dünyana
Melek güzelliği var göz bebeklerinde anlayana
Yeniden hayat veriyor insana sendeki o nemli gözler

Mustafa SARIVADİ
02.07.2018