şiirler yazardım sana hiç okuyamadığın
hiç farkında olmadığın hislerime benzeyen
sen belkide bir farkındalıktın
dünyaya 1000 senede bir gelen bir kuruklu yıldız
hani insanın sadece bir kere görebileceği
hani insanın birkere sevebileceği
o şanlı bendim
beni sevmesende ben seni sevdim
sana şiirler yazardım hiç birini okumazdın
şöyle bir göz gezdirir fakat anlayamazdın
bende tebessüm ederdim kendimce
demek ki anlatamıyordum sana aşkı yeterince
gül kokulu teninin gelişini hissederdim sokağa adım atmaya başladığında
akıl almaz bir heyecanla çarpardı kalbim
ve sanki renklenirdi düşüncelerim
sonra sen gelirdin asık suratın çatık kaşlarınla
günaydın derdin hiç umursamamacasına
sesini duymak bile yeterdi bana
gururumun incilişiyle kalırdım ardında
sokak gidişinle yıkılırdı sanki
bir deprem oludu ki kalbimde hiç sorma
ben sana aşıktım işte anlasanda anlamasanda
kalbimi çevirdiğin yıkık bir kent artığıydı
hiç kızmıyorum sana ama
ben sana şiirler yazardım sen yalancı sevdaların yanında
ben sana şiirler yazardım sen beş kuruşluk adamlarla
artık sende var git yoluna
sürgün ettim sevgini kalbimden sürgün ettim derdini gönlümden
bu gün son günüm seninle
bugün son günüm yaşattığın onca derdimle
hoşçakal melek yüzlü şeytan
tebrikler indirildin kalbimdeki tahttan







































ama