Nice Ebrehe geçti, zamanın bu çarkından.
Nice zulüm kan aktı, dünya denen arkından.
Nicesi zengin oldu, garip, yetim hakkından.
Kayboldu yarınımız, sahte kahramanlardan.

Dünyada savaş dansı, Marsa sırça köşk yapar.
İnsanlığı unutmuş, kümülüsten nem kapar.
Medeniyet senle aile bağları kopar.
Ne bir yastık ne kırk yıl, geri kaldı insandan.

Tarihin unutuldu, özü manas destanı.
Su değil kan taşıyor, Deli Dumrul çayları.
Teker teker tükettik, koşup giden çağları.
Avuçta bir hiç kaldı, o koskoca zamandan.

Ey! beşer artık uyan, at gözlüğünü çıkar.
Yok olan insanlığın, kardeş bağlarıyla sar.
Yurdunda beraberlik, insanı insan yapar.
Ebu Cehil’e giden, sıyrıl köhne mekandan.

İsrafil’in surundan kulak sağır olmadan.
Nefesin tükenipte, bir tek nefes kalmadan.
Azrail’e hoş geldin, kapı zili çalmadan.
Ruhunda tek sermayen, ödün verme imandan.
30.06.2018 Muammer KARS