HİÇ GİTMEMİŞSİN GİBİ
inandıramadım bir türlü kendime
bizden ebediyete gidişini
aklım yerinden gidiyor
düşününce katledilişini
ne kadar isterdim rüyalarıma zuhur etmeni
sen’ki yaslandığım koca dağ
baba sinesi gibi başımı göğsüne dayadığım
evrende sadece kardeşlere özel
kutsanmış kardeş kokusunu
ne çok özledim bilirmisin

ah yalanlasa geceler
hiç gitmedin deseler
fecre arkadaş olur
gelişini teyakkuzda beklerim
sen kardeşlerin en güzeli
en yürekli en merhametlisi

çocukluğun düşer uykusuz gecelerime
gün be gün her gece
ağlayışlarını avuçlarım gözlerinden
oysa şimdi ağıtlara döndü
sana söylediğim ninniler

Seni ayaklarımın üzerinde sallarken
sen küçücük ellerini bana uzatıp
uyumayacağını söylerdin ya
seni kucaklayıp ışıkları yakardım
misketleri aramıza dizip
oyuna başlardık

şimdi uyansan diyorum
eski günlerdeki gibi
yine ellerinden tutsam
misketleri yuvarlayıp sana doğru yollasam

o kapkaranlık dehlizden sıyırsam seni
bir ışık huzmesiyle aydınlansa kara günler
ilan etsem yüreğime ve bütün sevenlerine
bize geri geldiğini
ama sanki hiç’mi hiç gitmemişsin gibi


HÜLYA ÇELİK