hiç olmazsa bir şiirde görmek seni
ufuktaki ışıklı çizgide
sevdiğimiz sarı renkle
sarmaş dolaş
bir tepenin üstünde
henüz toplanmamışken
gri bulutlar


yoksun
anılara durup durup dalışım ondan
taş merdivenleri çıkıp
girmek
pencereleri kayısı ağacına bakan
bir eve
sesini işitmek
bir kaç metrelik sedirde
elinde attila ilhan’ın şiir kitabı
kirpiğine kıvrılmış dizeler
müjgan ve ben


yine eski seni görmek
bir parktan geçerken
varsın eskilerden biri de
bende sen hep ilk iken
öyle güzel ki bakışında özlenmek
gizlenmek sayfalar arasında
beğendiğin bir şiirin üstünde
bir çarpı işareti olmak
elime tutuşturduğun kitapta


yetmez
yetmiyor işte
kim bilir nerde saklıdır o eski günler
taş merdivenli evin yerinde beton binalar
önünde sevdadan bi haber kızlar oğlanlar
bilmezler attilâ ilhan’lı müjgân’lı sen’li günleri
kaydığını şiirli geceler arasından
kuyruklu yıldız gibi
aşkımızın..


27. 06. 2018 / Nazik Gülünay