baharlar
adın dudaklarımda olduğunda gelirdi
göğsümde verirdi tomurcuklar rengini
solgunum şimdi...yoksun
bu bahar da...lalüebkem


çok değil bir kaç bahar önceydi
gözlerim gözlerinde dinlenir
sözlerim sözlerinle dillenirdi
tıpkı sevişmeler kadar sınırsız
doğamdı benim bahar ve aşk...
öksüz yüreğim... lalüebkem


cemreler fena düştü bu yıl yine
her biri ayrı yakarak
her biri hıçkırıklarımı
burarak boğazımda
suçüstü yakalandı öfkem
mağrur gözyaşlarıma...
kızıl isyanım bile...lalüebkem


ahh bahar
ne yağmurun ne yeşilin
artık değmiyor tenime
kanı deli sevinçlerin...
mateme bürünmüş tenim...lalüebkem

şimdi bakışlarımın rengi kaldı sadece
anlamı karmakarışık dalgın derinliklerde
zülal olup süzülüp düşerken göğsüme
yitirilenler geri gelse de
mecal yok titreyen dudaklarda buruk bir
merhabaya bile...
öteler puslu...lalüebkem


yoruldu bekleyişler
yok artık yüzüne değen
şafak öncesi gülümseyişler
yolunu yitirmiş sesim...
artık şiirler bile lalüebkem...!!!

28/Mart/2008

Figen YARAR



lalüebkem;

Dili tutulmuş, konuşamaz duruma gelmiş, dilsiz.