1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
965
Okunma
Bir zamanlar sırtı yaralı atlardı acılarım
Evvela bir doru tayın çıplak sırtına bindim
Canik dağlarından indim
Bereketini sundum yaylaların
Sonra hep birlikte kemirdiler toprağı
Ne ağaçlar kaldı, ne de dağlar
Ne atlar kaldı, ne de, o insanlar
Allah adına dediler, ben kaçar oldum
Yitirdim çok kez aklımı
Namazdan geçerken bütün cumalarım
Vicdanı camide bırakmış, bedbahtlar buldum
Ekrem Saygı
19.06.2018
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz